Verum hoc idem saepe faciamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Duo Reges: constructio interrete. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Esse enim, nisi eris, non potes.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.

Iudicia rerum in sensibus ponit, quibus si semel aliquid falsi pro vero probatum sit, sublatum esse omne iudicium veri et falsi putat.

Immo videri fortasse.: Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Negare non possum.: Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Explanetur igitur.: Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Nihil sane.: Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Verum hoc idem saepe faciamus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva
sint, nos quoque concedimus;

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa
est?